مکانیسم هیپوگلیسمی 1-دئوکسینوجیریمایسین چیست؟

در سال های اخیر با افزایش سال به سال تعداد بیماران دیابتی و کاهش سن بیماران، نحوه پیشگیری و درمان دیابت مورد توجه محققان داخلی و خارجی قرار گرفته است. ماده کنترل کننده قند عصاره برگ توت 1-دئوکسینوکیریمایسین (DNJ) به تدریج در کانون توجه محققان قرار گرفته است. مطالعات فارماکولوژیک مدرن نشان داده است که DNJ یک اثر بازدارنده رقابتی بر گلوکوزیداز اسیدی دارد و اثر هیپوگلیسمی بسیار موثری از خود نشان می دهد. این دارو اثرات فارماکولوژیک قابل توجهی بر دیابت و عوارض مرتبط با آن دارد و مطالعات نشان داده است که دارای اثرات مهار متاستاز تومور و ضد ویروسی است.

مکانیسم هیپوگلیسمی 1-دئوکسینوجیریمایسین

دیابت یک سندرم بالینی هیپرگلیسمی ناشی از انسولین ناکافی در بدن است و 1-دئوکسینوجیریمایسین یک ترکیب از نوع پلی هیدروکسی آلکالوئید با فعالیت گلیکوزیداز مهاری بهتر است و میل ترکیبی آن قوی تر از مالتوز و ساکارز است. راه اصلی کاهش قند خون این است که با گلوکوزیداز در روده کوچک ترکیب می شود و از تجزیه مالتوز و ساکارز جلوگیری می کند و در نتیجه میزان قند جذب شده در روده را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. در عین حال، DNJ به عنوان یک مهارکننده آمیلاز عمل می کند، زیرا محل فعال آمیلاز از چندین زیر سایت تشکیل شده است و هر زیر سایت می تواند به باقی مانده گلوکز بستر متصل شود. مکانیسم مهار آن عمدتاً در رقابت با همان بستر برای محل اتصال آنزیم آشکار می شود. مطالعات نشان داده اند که فعالیت مهاری DNJ بر روی A. niger amylase اغلب به ساختار آنزیم فرعی مربوط می شود. هنگامی که DNJ به زیر سایت I محل فعال آنزیم متصل می شود، معمولاً به شکل برگشت پذیر برای سوبسترا به آنزیم متصل می شود.

تعداد زیادی از داده های تحقیقاتی در داخل و خارج از کشور تأیید کرده اند که اجزای فعال برگ توت عمدتاً آلکالوئیدها، پلی ساکاریدها و فلاونوئیدها هستند که در میان آنها تأثیر پلی ساکاریدها آشکارتر است و پس از آن آلکالوئیدها و گلیکوزیدهای فلاونوئید قرار دارند. آنها عمدتاً از دو طریق به اثر هیپوگلیسمی می رسند: یکی مهار فعالیت آنزیم های تجزیه کننده دی ساکارید از طریق آلکالوئیدهای برگ توت DNJ و فلاونوئیدها. دوم، از طریق آلکالوئیدهای برگ توت و پلی ساکاریدهای برگ توت برای ترویج ترشح انسولین توسط سلول ها، در نتیجه ترویج استفاده از قند توسط سلول ها، سنتز گلیکوژن کبد و بهبود متابولیسم قند، و در نهایت دستیابی به اثر کاهش قند خون. با این حال، همچنین داده هایی وجود دارد که نشان می دهد فلاونوئیدهای موجود در برگ توت هیچ اثر آشکاری در کاهش قند خون و افزایش گلیکوژن کبد ندارند، که نیاز به مطالعه بیشتر دارد.

با پدیده سن کمتر و تعمیم دیابت در سال های اخیر، ارزش هیپوگلیسمی عصاره برگ توت DNJ به طور مداوم مورد بررسی قرار گرفته است. در حال حاضر به دلیل ترکیبات پیچیده موجود در برگ توت، سرعت کم استخراج و خلوص پایین محصول، DNJ صنعتی نشده است. بنابراین، مطالعه چگونگی بهبود سرعت استخراج، نحوه اعمال اثربخشی DNJ، بررسی داروهای ضد گلیسمی سینرژیست با DNJ، و نحوه انتخاب مواد دیواره کپسول مناسب برای تنظیم سرعت انتشار DNJ، قریب‌الوقوع است.

اگر می خواهید بیشتر بدانید، لطفا مشورت کنیدmedical@ysgcn.com